De stap naar eiceldonatie: 5 triggers waardoor je er mogelijk te snel overgaat

De stap naar eiceldonatie: 5 triggers waardoor je er mogelijk te snel overgaat

Sommige vrouwen/ koppels waarvan ik hoor of lees, nemen de stap naar eiceldonatie,

met een snelheid en schijnbare lichtheid die mij- eerlijk- wat overweldigt.

 

Gaat de complexiteit van deze stap volledig aan hun voorbij,

of is het niet wat het lijkt?, vraag ik mij dan af.

 

Vanuit mijn ervaring en expertise in dit topic, kom ik tot 5 triggers

die maken dat je die stap mogelijk redelijk snel en eerder oppervlakkig  neemt.

Ze hangen heel nauw samen.

Het zijn  begrijpelijke triggers, maar desalniettemin valkuilen.

 

1. Hoop

Je verlangt wanhopig naar die ene succesvolle poging die je een kind zal schenken.

Mogelijks heb je al heel wat doorgemaakt (niet gelukte vruchtbaarheidsbehandelingen, zwangerschapsverlies,…)

Je snakt naar hoop. H-O-O-P.

En gedreven door die hoop… ga je je mogelijk gedragen als een hamstertje in een tredmolentje: je rent door en door.

 

 

2. Klok

Ja, die verdomd lastige biologische klok…

Zelfs bij IVF met eiceldonatie, waarbij je jongere eicellen gedoneerd krijgt, tikt ze nog altijd (djuu).

Want je wil niet dat het leeftijdsverschil met je kind té groot wordt,

je maakt je zorgen over de alsmaar groter wordende medische risico’s voor jou en je kind tijdens de zwangerschap naargelang jij ouder wordt,

je wil dat jouw eveneens ouder wordende ouders nog lang een rol als grootouder kunnen opnemen, enz.

Kortom: er is tijdsdruk…

 

3. Scenario 2

Er zijn grosso modo 2 manieren om om te gaan met wat lastig is: de confrontatie aangaan of de confrontatie uit de weg gaan. (ja Viki, deeuuhh)

In scenario 1 ga je je angsten, twijfels en ethische vragen rond eiceldonatie doorvoelen.

In scenario 2  ga je ze minimaliseren, rationaliseren,  de scherpe kantjes eraf halen, de complexiteit wegmoffelen…het is een vorm van zelfbescherming.

 

4. Medische sneltrein

Als het niet (meer) lukt met je eigen eicellen, dan probeer je het met de eicellen van een donor.

Dat is medisch gezien de  logische volgende stap.

Artsen zijn opgeleid om te genezen, fertiliteitsartsen om jou aan een kind te helpen.

Vanuit die gedrevenheid zal men jou die volgende stap op een bepaald moment aanbieden als  de voor de hand liggende optie.

Waardoor jij je twijfels kan gaan wegfilteren: het zal dan wel zo simpel zijn zeker? (in scenario 2- zie hoger- komt deze redenering je goed van pas)

Het klinkt als een afgezaagd cliché, maar het kan wel degelijk voelen alsof je op een sneltrein zit, en dat vertragen moeilijk is.

 

5. Anderen

Je googelt. Je leest berichten van anderen over dit topic op social media, in groepen.

Iedereen heeft zijn eigen ervaring en mening en ja, er zullen vast ook vrouwen zijn die geen probleem (meer?) lijken te hebben met de stap naar eiceldonatie.

In scenario 2 (punt 3, remember) kunnen dit soort verhalen je goed van pas komen.

 

 

De stap naar eiceldonatie is waarschijnlijk dé belangrijkste en meest levensbepalende beslissing die je ooit zal nemen.

De beslissing blijft elke dag van je verdere leven heel aanwezig. Want je kind staat dichter bij jou dan wie of wat dan ook.

Deze beslissing is ook onomkeerbaar. Meer onomkeerbaar dan welke andere grote levensbeslissing

(een liefdesrelatie kan je worst case beëindigen, een huis kan je verkopen, een kind… je snapt het plaatje).

 

Moraal van het verhaal:

Doorploeg, doorvoel deze beslissing!

Vanuit jouw eigen oogpunt, het oogpunt van je toekomstige kind (!),

het oogpunt van je eventuele relatie, het oogpunt van eventuele andere kinderen en van jullie als gezin.

 

Lees hier hoe ik je hiermee help in mijn 1:1 coachingprogramma.

 

Dit is wat mijn klanten Esther en Sam (41, fictieve namen om privacy redenen) vertelden over hun ervaring:

 

Ik ben onze nieuwe wens gaan omarmen.

“Na veel tegenslagen moeten we afscheid nemen van de droom om een kindje te krijgen dat genetisch van mij is en staan we voor de stap naar eiceldonatie. Het is ook een afscheid van een romantisch beeld.

Doorheen dit coachingprogramma ging ik meer bewust stilstaan bij m’n gevoelens, terwijl ik anders geneigd ben daar snel overheen te stappen en maar door te gaan.

Dit programma samen met mijn partner doorlopen, was ontzettend verhelderend. Het stimuleert je beiden om ook oog te hebben voor de emoties van elkaar.

Ik ben onze nieuwe wens gaan omarmen. Ik zie het nu als een hele mooie kans om toch samen een kindje te krijgen.

Er is nu meer acceptatie dat deze situatie is zoals ze is.

We durven dit nu allebei uitspreken en hebben veel minder het gevoel ons te moeten ‘verantwoorden’ richting de buitenwereld.

Mijn partner en ik zijn op het einde van het programma al concrete stappen gaan zetten. We hebben inmiddels contact met een buitenlands fertiliteitscentrum, dat we weloverwogen kozen op basis van wat we belangrijk vinden, en zijn het voorbereidend traject gestart.

Er is weer hoop en ik leef ernaar toe om naar het buitenland te gaan.”

 

 Lees hier andere verhalen van mijn pracht- klanten!

 

Sta jij voor de stap naar eiceldonatie en spreekt het premium programma jouw aan?

Ik ga graag persoonlijk met jou in gesprek in een gratis online matchgesprek!

 

Ja, ik wil graag een gratis matchgesprek.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Deel dit bericht:

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gerelateerde Berichten

Zo belangrijk zijn jouw genen
"Mijn kind via eiceldonatie is tegelijk een levenslange reminder aan het feit dat ik geen genetisch eigen kind heb gekregen."...
Lees meer...
Wat jij nu moet doen voor je toekomstige kind
Ze tellen allemaal mee. Ze zijn allemaal belangrijk. Je droomkindje, het kindje zoals jij het altijd 'gepland' had. Dat er...
Lees meer...
Néé, een donor is nooit “zomaar” een volgende stap!
Een kind krijgen via zaadceldonatie, eiceldonatie, dubbele donatie, embryodonatie... In de medische fertiliteitswereld is het in sommige gevallen een logische...
Lees meer...