Het was al stikdonker toen we er per boot arriveerden via de brede Mekong rivier. Het Laotionaanse dorpje bestond uit niet meer dan twee morsig uitziende snackbars, een dito mini- supermarktje, een paar gammele houten huisjes en… één sjofel guesthouse . In dat laatste waren we gedoemd om te overnachten. Overschot van keuze hadden we namelijk niet…
De ongelooflijk norse eigenaar toonde ons een shabby, planken kamertje. Hij priemde met zijn wijsvinger naar de brandende TL buis lamp tegen de plafond en commandeerde in gebroken Engels: “Don’t switch light off. You go outside. OK. But you don’t switch light off. Only, when you go to sleep, then you switch light off. When you wake up in morning, you don’t need light. Sun. So you don’t switch light back on. OK, you understand.”
Enigszins overweldigd prevelde ik: “Euh ok… but euh… why?”. De man kon mijn kritische houding duidelijk niet appreciëren, haalde zijn schouders op en beende weg.
Een slungelig, slonzig figuur was intussen uit de naastliggende kamer komen aan sleffen op zijn flipflops. Hij had het gesprek gehoord. Hij gaf mij een schouderklopje en mompelde droogweg en met een zwaar Australisch accent: “Hey, mate… just don’t question the system…” En weg was hij. “Weirdo”, dacht ik.
Mijn partner en ik lieten ons niet uit het lood slaan, smeten onze backpacks in het planken kamertje en haastten ons naar buiten in de hoop op dit uur nog iets eetbaars te vinden in dit hellhole. Maar eerst deed ik iets dat grote gevolgen zou hebben: eigenzinnig als ik ben… switchte ik het licht van de kamer uit!
We aten een rode vegetarische curry met gebakken rijst, die verdacht lekker was. Het bracht ons in een vreugderoes die ons de licht- kwestie helemaal deed vergeten. Maar dat veranderde toen we overmoedig de kamer weer binnenstapten en… het licht aan switchten. Het vreselijke witte licht bleef met een razende frequentie aan- en uitknipperen en het ergste van al was dat we het niet meer uitgeswitcht kregen.
We bekvechtten een kwartier over wie van ons beiden zou gaan klagen bij de eigenaar, maar geen van ons twee lafaards durfde het aan. Aankloppen voor hulp bij onze Australische buur leek ons ook niet echt een optie met veel meerwaarde.
Het werd een korte nacht en (héél) vroeg in de ochtend dropen we stilletjes af. Op weg naar een heerlijk luxueus guesthouse- met feilloze verlichting- een heel stuk verderop in Laos trouwens.
“Hey mate… just don’t question the system…” Ik ben de tel kwijt van het aantal keren dat mijn partner me sindsdien plagerig en- met een redelijk overtuigend geïmiteerd- Australisch accent heeft toegesproken met die gevleugelde woorden. Hij doet het telkens ik weer eens systemen, regeltjes of gangbare overtuigingen kritisch in vraag ben aan het stellen. En, believe me, dat doe ik redelijk dikwijls. Ik blijf het doen. Omdat ik het niet kan laten. En omdat ik het belangrijk vind.
Systemen, regeltjes en gangbare overtuigingen in vraag stellen, dat doe ik ook als kinderwenscoach.
Bijvoorbeeld omdat mijn klanten, succesvolle vrouwen van 40+…
… zich als “geriatrische patiënt” bejegend voelen
… voor minstens een half jaar op een donor moeten wachten terwijl hun biologische klok ontploft en hun emotionele veerkracht volledig op is
… als single wensmama door een mangel van psychologische screening worden gehaald
… anonieme donorconceptie zonder meer voorgesteld krijgen als standaard, terwijl ze daar geen goed gevoel bij hebben
… niet voluit durven kiezen voor hun niet- mainstream- kinderwens uit angst voor reacties uit hun omgeving
… zich niet durven overgeven aan hun hartsverlangen omwille van een niet-kinderwens- vriendelijke professionele context of omdat er lading zit op having it all (het moederschap én een carriere)
…het gevoel hebben dat ze hun kinderwens dus maar beter afschrijven
…
Herkenbaar één of meerdere van deze? Wel, hey mate… DO question the system! Please DO! Verloochen niet wat JIJ voelt. Blijf dingen kritisch in vraag stellen. Zoek opties die passen bij JOUW waarden en wensen. Vraag je indien nodig af: ‘What else is possible?’
Ik begeleid je hier graag bij. Zoals ik al vertelde: ik ben dus een krak in het stellen van kritische (coaching-)vragen 😉en denk graag out of the box met je mee in mijn 1:1 coachingprogramma.
Vraag een gratis online matchgesprek met me aan en wie weet spreken we mekaar dan snel.
