Klanten vertellen
Laat je inspireren

Ze neemt je angsten serieus maar weet ze ook te pareren

Ik stapte in het coachingprogramma omdat ik het bijzonder moeilijk vond om de keuze te maken voor eiceldonatie en afscheid te nemen van een genetisch eigen kindje. Ik was ook bang voor de (voor)oordelen van anderen.

Viki is zeer kundig, slim, intelligent en doorziet veel processen. Ze neemt je angsten serieus maar weet ze ook te pareren. Heel knap en mooi hoe ze vrouwen begeleidt bij de meest ingewikkelde keuze van hun leven.

Het programma gaf concrete handvatten om met angsten, twijfels en verlies om te gaan en hielp me bij het zetten van verdere stappen. De hand-outs (worksheets) waren fijn, omdat ik hierop kon terugvallen bij moeilijke momenten. De visualisatieoefening was helpend om ook meer en meer stil te staan bij mijn verlangen, niet alleen bij mijn angsten en blokkerende gedachten.

Elsa (44)

Intussen de heel gelukkige ouders van een dochtertje

Na een lang en slopend fertiliteitstraject (met eigen eicellen), kreeg ik het advies om mij te laten behandelen met de hulp van donoreicellen.

Dit hing al een tijdje in de lucht maar toen het besef er kwam dat dat de enige weg was voor mij, kwamen er veel emoties naar boven: het aanvaarden van mijn onvruchtbaarheid, angst voor de toekomst, 1001 vragen over hoe het zal zijn, voor mij maar vooral voor mijn toekomstig kind. Het was veel om te verwerken.

Ik praatte met mijn vriendinnen, mijn moeder en ook met een therapeut. En ze hadden de beste bedoelingen, maar niemand kon me echt begrijpen omdat het voor hen onbekend terrein was. En dat voelde eenzaam.

Daarom was ik heel opgelucht toen ik Viki heb leren kennen. Door haar ervaringen en vakkennis kon ze mij wel begrijpen en op een gestructureerde en eerlijke manier begeleiden naar de juiste keuzes. Het voelde zo goed om met iemand te praten die echt kennis van zaken heeft.

Korte tijd na mijn verhelderende sessies met Viki, hebben mijn partner en ik de grote stap gezet.

Intussen zijn wij de heel gelukkige ouders van een dochtertje. Er komen nog steeds af en toe vragen en zeker wat emoties naar boven, maar ik kan ze beter plaatsen omdat ik met vertrouwen in ons verhaal en in mijn moederschap sta.

Veerle (41)

Let’s do this!

Ik ben single wensmama. Bij aanvang van het programma zat ik vast in mijn beslissingsproces.

Enerzijds twijfelde ik of ik naar een fertiliteitscentrum wou stappen. De screening door een psycholoog en eventuele wachttijden voor een spermadonor schrikten mij af.

Anderzijds voelde het scenario waarbij ik het zelf zou regelen met een bekende donor ook niet helemaal goed.

Tijdens de eerste sessie van het programma gingen mijn ogen al meteen open: het scenario met mijn bekende donor had praktische, juridische en emotionele consequenties die niet klopten voor mij.

Viki deed mij reflecteren over alle vragen die ik mij moest stellen, waardoor ik er sterk kwam in te staan.

Ik voel intussen echt: ik mag dit doen, ik verdien dit! Ook als is single mama worden niet het traditionele plaatje. Ook al heb ik een drukke job met onregelmatige uren. Ik heb een kind zoveel te bieden.

Op het einde van de laatste sessie voelde ik: “Komaan, let’s do this!”

Een paar dagen later vertrok ik naar het gesprek met de fertiliteitspsycholoog, stevig in mijn schoenen.

Binnenkort start ik het medisch traject om mijn grote wens te vervullen!

Emmy

Ik ben er nu van overtuigd dat eiceldonatie niet de meest conventionele weg is, maar wel mijn weg.

Bij aanvang van het programma, draaide ik in denkcirkeltjes. Ik wilde nog zo graag een tweede kind, maar zag ik IVF met eiceldonatie zitten? De ene dag was het een ‘ja’, de volgende dag weer een ‘nee’.

Intussen zie en voel ik alles veel helderder. Ik ben er nu van overtuigd dat eiceldonatie niet de meest conventionele weg is, maar wel mijn weg. Dit heb ik te danken aan een aantal sterke en cruciale oefeningen, zoals de visualisatie die een grote omslag teweeg bracht.

Maar wat ik leerde in dit programma, gaat over veel meer dan mijn verlangen naar een tweede kind. Ik ontdekte dingen over mezelf, die mijn leven nu al veranderden. Van nu af aan, neem ik altijd verantwoordelijkheid voor mezelf in de eerste plaats in plaats van voor anderen. Ik ben heel dankbaar voor die inzichten en veranderingen.

Sophie* (49, fictieve naam om privacy redenen)

Ik raakte uit mijn tunnelvisie en doemscenario’s.

Wij zitten in een IVF- traject om zwanger te worden via spermadonatie.

Ik stapte in het coachingprogramma omdat ik met een enorm schuldgevoel worstelde t.a.v. ons toekomstige kind: waar zijn we mee bezig, stellen wel ons eigen verlangen boven het geluk van ons kind, nemen we de juiste beslissing,…?

Ik zat zo ‘vast’, dat ik mij amper kon voorstellen dat ik er zou kunnen uit geraken Maar ik vond het wel heel belangrijk om uit te klaren, zodat ik mijn twijfels later niet zou doorgeven aan ons kind.

Door op verhelderende manieren- via diverse oefeningen en dus veel meer dan praten- naar mijn twijfels en verlangens te kijken, raakte ik wel degelijk uit mijn tunnelvisie en doemscenario’s.

De familie- opstelling deed bijvoorbeeld veel met me. Ik ging de donor- die aanvankelijk nog door de opstelling leek te ‘zweven’- een vaste plek geven. Ik ging ook voluit de support van mijn systeem zien, wat veel kracht gaf.

Ook andere oefeningen gingen recht naar mijn gevoel, daar waar ik normaal vaak in mijn hoofd zit.

Een cruciaal inzicht was dat ik donorconceptie niet 1 op 1 mag vergelijken met adoptie, een gedachte waar ik enorm mee worstelde.

Viki heeft veel kennis over dit onderwerp en reikte ons doorheen het traject  alle tools en informatie aan die we nodig hadden, zonder sturend te werken in de ene of de andere richting.

Kathleen en Sabine (*fictieve namen om privacy redenen)

Ik ben nu eindelijk op het punt om moeder te worden!

Ik blokkeerde op de beslissing om single mama te worden via spermadonatie en eiceldonatie. Hoe ga ik in godsnaam alléén een verantwoorde beslissing nemen? Ga ik dat wel alleen kunnen? Ga ik dat kunnen combineren met mijn drukke job? Ben ik niet heel egoïstisch? Mag ik wel voor anonieme donatie kiezen?…

Dat waren drempels waar ik- al jarenlang- niet over geraakte.

Tijdens dit programma vond ik  de moed om mijn eigen verlangens niet langer weg te cijferen, zoals ik- besef ik nu- al heel mijn leven deed vanuit oude patronen.

Ik ben doorheen het programma vanuit vertrouwen gaan beslissen, niet langer vanuit angsten en krampachtig. Het komt goed, natuurlijk kan ik dit!

Intussen ben ik in een fertiliteitstraject gestapt.  De bevruchting van de embryo’s heeft al plaatsgevonden.

Ik heb nu éindelijk het gevoel: dit kan écht, ik ga het nu écht doén! Het is bijna onwerkelijk want het leek jarenlang onmogelijk dat ik die stap zou nemen.

Het voelt heel krachtig nu.

Ik ben nu eindelijk op het punt om moeder te worden! Dat was me zonder dit programma vast nog altijd niet gelukt.

Peggy (45)

Moeder worden via deze weg staat echt te ver af van wat ik werkelijk wens.

Ik had het bij aanvang van het programma heel lastig met de beslissing om een kind te krijgen als alleenstaande, met spermadonatie én ecieldonatie.

Door dit programma te volgen, ben ik gaan beseffen dat moeder worden via deze weg echt te ver af staat van wat ik werkelijk wens.

Kort nadat ik die knoop doorhakte… heb ik mijn nieuwe partner ontmoet. Ik hoop samen later een kindje te krijgen, via eiceldonatie (de eicellen van mijn eiceldonor, heb ik laten invriezen na mijn beslissing).

Ik vind de systemische aanpak van Viki een aanrader! Ik werd mij daardoor bewust van patronen die ik meenam uit mijn familiesysteem en die zo veel verklaren.

Viki’s aanpak is professioneel en empatisch.

Ook tussen de sessies was ze altijd bereid tot feedback en dialoog.

Lynn (48, *fictieve naam om privacy redenen)

Ik ben onze nieuwe wens gaan omarmen.

Na veel tegenslagen moeten we afscheid nemen van de droom om een kindje te krijgen dat genetisch van mij is en staan we voor de stap naar eiceldonatie. Het is ook een afscheid van een romantisch beeld.

Doorheen dit coachingprogramma ging ik meer bewust stilstaan bij m’n gevoelens, terwijl ik anders geneigd ben daar snel overheen te stappen en maar door te gaan.

Dit programma samen met mijn partner doorlopen, was ontzettend verhelderend. Het stimuleert je beiden om ook oog te hebben voor de emoties van elkaar.

Ik ben onze nieuwe wens gaan omarmen. Ik zie het nu als een hele mooie kans om toch samen een kindje te krijgen.

Er is nu meer acceptatie dat deze situatie is zoals ze is.

We durven dit nu allebei uitspreken en hebben veel minder het gevoel ons te moeten ‘verantwoorden’ richting de buitenwereld.

Mijn partner en ik zijn op het einde van het programma al concrete stappen gaan zetten. We hebben inmiddels contact met een buitenlands fertiliteitscentrum, dat we weloverwogen kozen op basis van wat we belangrijk vinden, en zijn het voorbereidend traject gestart.

Er is weer hoop en ik leef ernaar toe om naar het buitenland te gaan.

Esther en Sam (41, *fictieve namen om privacy redenen)

Ik heb kunnen besluiten voor eiceldonatie, door met een zachtere blik naar mezelf en de situatie te kijken.

Ik worstelde met de vraag: ‘Mag ik wel eiceldonatie willen?’ Ik vond dat het (deels) mijn eigen schuld was dat ik niet tijdig bij mijn kinderwens had stilgestaan.

Los daarvan worstelde ik met ethische en zingevingsvragen: hoe ver moeten we gaan in het oprekken van mogelijkheden?, waar liggen mijn eigen grenzen?, wat met onze leeftijd?, …

Door dit coachingprogramma te doorlopen, heb ik mijn licht durven laten schijnen op mijn zuivere verlangen, dat bedekt was met angsten en meningen.

Op het moment dat ik het beeld kreeg van eiceldonatie als cadeau, dat ik mezelf mocht geven, zette veel zich in beweging. Als er angsten komen, kan ik terugkeren naar die gedachte:  ik mag mezelf dit cadeau geven!

Wat ook veel gedaan heeft, was de familieopstelling, met daarin het nieuwe kind en de donor. Mijn conclusie was daaruit: zolang liefde de leidraad is, is het oké.

Ik heb kunnen besluiten voor eiceldonatie, door met een zachtere blik naar mezelf en de situatie te kijken. Op momenten dat ik het weer lastig krijg, kan ik teruggaan naar de inzichten en mijn verlangen, wat me weer op koers brengt.

Viki hielp me om de realiteit te zien van eiceldonatie: een moedige stap, die continu aandacht en werk zal vragen vooraf aan en na de geboorte van een eventueel kind.

Daniëlle (46)