Klanten vertellen
Laat je inspireren

Let’s do this!

Ik ben single wensmama. Bij aanvang van het programma zat ik vast in mijn beslissingsproces.

Enerzijds twijfelde ik of ik naar een fertiliteitscentrum wou stappen. De screening door een psycholoog en eventuele wachttijden voor een spermadonor schrikten mij af.

Anderzijds voelde het scenario waarbij ik het zelf zou regelen met een bekende donor ook niet helemaal goed.

Tijdens de eerste sessie van het programma gingen mijn ogen al meteen open: het scenario met mijn bekende donor had praktische, juridische en emotionele consequenties die niet klopten voor mij.

Viki deed mij reflecteren over alle vragen die ik mij moest stellen, waardoor ik er sterk kwam in te staan.

Ik voel intussen echt: ik mag dit doen, ik verdien dit! Ook als is single mama worden niet het traditionele plaatje. Ook al heb ik een drukke job met onregelmatige uren. Ik heb een kind zoveel te bieden.

Op het einde van de laatste sessie voelde ik: “Komaan, let’s do this!”

Een paar dagen later vertrok ik naar het gesprek met de fertiliteitspsycholoog, stevig in mijn schoenen.

Binnenkort start ik het medisch traject om mijn grote wens te vervullen!

Emmy

Ik ben er nu van overtuigd dat eiceldonatie niet de meest conventionele weg is, maar wel mijn weg.

Bij aanvang van het programma, draaide ik in denkcirkeltjes. Ik wilde nog zo graag een tweede kind, maar zag ik IVF met eiceldonatie zitten? De ene dag was het een ‘ja’, de volgende dag weer een ‘nee’.

Intussen zie en voel ik alles veel helderder. Ik ben er nu van overtuigd dat eiceldonatie niet de meest conventionele weg is, maar wel mijn weg. Dit heb ik te danken aan een aantal sterke en cruciale oefeningen, zoals de visualisatie die een grote omslag teweeg bracht.

Maar wat ik leerde in dit programma, gaat over veel meer dan mijn verlangen naar een tweede kind. Ik ontdekte dingen over mezelf, die mijn leven nu al veranderden. Van nu af aan, neem ik altijd verantwoordelijkheid voor mezelf in de eerste plaats in plaats van voor anderen. Ik ben heel dankbaar voor die inzichten en veranderingen.

Sophie* (49, fictieve naam om privacy redenen)

Ik raakte uit mijn tunnelvisie en doemscenario’s.

Wij zitten in een IVF- traject om zwanger te worden via spermadonatie.

Ik stapte in het coachingprogramma omdat ik met een enorm schuldgevoel worstelde t.a.v. ons toekomstige kind: waar zijn we mee bezig, stellen wel ons eigen verlangen boven het geluk van ons kind, nemen we de juiste beslissing,…?

Ik zat zo ‘vast’, dat ik mij amper kon voorstellen dat ik er zou kunnen uit geraken Maar ik vond het wel heel belangrijk om uit te klaren, zodat ik mijn twijfels later niet zou doorgeven aan ons kind.

Door op verhelderende manieren- via diverse oefeningen en dus veel meer dan praten- naar mijn twijfels en verlangens te kijken, raakte ik wel degelijk uit mijn tunnelvisie en doemscenario’s.

De familie- opstelling deed bijvoorbeeld veel met me. Ik ging de donor- die aanvankelijk nog door de opstelling leek te ‘zweven’- een vaste plek geven. Ik ging ook voluit de support van mijn systeem zien, wat veel kracht gaf.

Ook andere oefeningen gingen recht naar mijn gevoel, daar waar ik normaal vaak in mijn hoofd zit.

Een cruciaal inzicht was dat ik donorconceptie niet 1 op 1 mag vergelijken met adoptie, een gedachte waar ik enorm mee worstelde.

Viki heeft veel kennis over dit onderwerp en reikte ons doorheen het traject  alle tools en informatie aan die we nodig hadden, zonder sturend te werken in de ene of de andere richting.

Kathleen en Sabine (*fictieve namen om privacy redenen)

Ik ben nu eindelijk op het punt om moeder te worden!

Ik blokkeerde op de beslissing om single mama te worden via spermadonatie en eiceldonatie. Hoe ga ik in godsnaam alléén een verantwoorde beslissing nemen? Ga ik dat wel alleen kunnen? Ga ik dat kunnen combineren met mijn drukke job? Ben ik niet heel egoïstisch? Mag ik wel voor anonieme donatie kiezen?…

Dat waren drempels waar ik- al jarenlang- niet over geraakte.

Tijdens dit programma vond ik  de moed om mijn eigen verlangens niet langer weg te cijferen, zoals ik- besef ik nu- al heel mijn leven deed vanuit oude patronen.

Ik ben doorheen het programma vanuit vertrouwen gaan beslissen, niet langer vanuit angsten en krampachtig. Het komt goed, natuurlijk kan ik dit!

Intussen ben ik in een fertiliteitstraject gestapt.  De bevruchting van de embryo’s heeft al plaatsgevonden.

Ik heb nu éindelijk het gevoel: dit kan écht, ik ga het nu écht doén! Het is bijna onwerkelijk want het leek jarenlang onmogelijk dat ik die stap zou nemen.

Het voelt heel krachtig nu.

Ik ben nu eindelijk op het punt om moeder te worden! Dat was me zonder dit programma vast nog altijd niet gelukt.

Peggy (45)

Moeder worden via deze weg staat echt te ver af van wat ik werkelijk wens.

Ik had het bij aanvang van het programma heel lastig met de beslissing om een kind te krijgen als alleenstaande, met spermadonatie én ecieldonatie.

Door dit programma te volgen, ben ik gaan beseffen dat moeder worden via deze weg echt te ver af staat van wat ik werkelijk wens.

Kort nadat ik die knoop doorhakte… heb ik mijn nieuwe partner ontmoet. Ik hoop samen later een kindje te krijgen, via eiceldonatie (de eicellen van mijn eiceldonor, heb ik laten invriezen na mijn beslissing).

Ik vind de systemische aanpak van Viki een aanrader! Ik werd mij daardoor bewust van patronen die ik meenam uit mijn familiesysteem en die zo veel verklaren.

Viki’s aanpak is professioneel en empatisch.

Ook tussen de sessies was ze altijd bereid tot feedback en dialoog.

Lynn (48, *fictieve naam om privacy redenen)

Ik ben onze nieuwe wens gaan omarmen.

Na veel tegenslagen moeten we afscheid nemen van de droom om een kindje te krijgen dat genetisch van mij is en staan we voor de stap naar eiceldonatie. Het is ook een afscheid van een romantisch beeld.

Doorheen dit coachingprogramma ging ik meer bewust stilstaan bij m’n gevoelens, terwijl ik anders geneigd ben daar snel overheen te stappen en maar door te gaan.

Dit programma samen met mijn partner doorlopen, was ontzettend verhelderend. Het stimuleert je beiden om ook oog te hebben voor de emoties van elkaar.

Ik ben onze nieuwe wens gaan omarmen. Ik zie het nu als een hele mooie kans om toch samen een kindje te krijgen.

Er is nu meer acceptatie dat deze situatie is zoals ze is.

We durven dit nu allebei uitspreken en hebben veel minder het gevoel ons te moeten ‘verantwoorden’ richting de buitenwereld.

Mijn partner en ik zijn op het einde van het programma al concrete stappen gaan zetten. We hebben inmiddels contact met een buitenlands fertiliteitscentrum, dat we weloverwogen kozen op basis van wat we belangrijk vinden, en zijn het voorbereidend traject gestart.

Er is weer hoop en ik leef ernaar toe om naar het buitenland te gaan.

Esther en Sam (41, *fictieve namen om privacy redenen)

Ik heb kunnen besluiten voor eiceldonatie, door met een zachtere blik naar mezelf en de situatie te kijken.

Ik worstelde met de vraag: ‘Mag ik wel eiceldonatie willen?’ Ik vond dat het (deels) mijn eigen schuld was dat ik niet tijdig bij mijn kinderwens had stilgestaan.

Los daarvan worstelde ik met ethische en zingevingsvragen: hoe ver moeten we gaan in het oprekken van mogelijkheden?, waar liggen mijn eigen grenzen?, wat met onze leeftijd?, …

Door dit coachingprogramma te doorlopen, heb ik mijn licht durven laten schijnen op mijn zuivere verlangen, dat bedekt was met angsten en meningen.

Op het moment dat ik het beeld kreeg van eiceldonatie als cadeau, dat ik mezelf mocht geven, zette veel zich in beweging. Als er angsten komen, kan ik terugkeren naar die gedachte:  ik mag mezelf dit cadeau geven!

Wat ook veel gedaan heeft, was de familieopstelling, met daarin het nieuwe kind en de donor. Mijn conclusie was daaruit: zolang liefde de leidraad is, is het oké.

Ik heb kunnen besluiten voor eiceldonatie, door met een zachtere blik naar mezelf en de situatie te kijken. Op momenten dat ik het weer lastig krijg, kan ik teruggaan naar de inzichten en mijn verlangen, wat me weer op koers brengt.

Viki hielp me om de realiteit te zien van eiceldonatie: een moedige stap, die continu aandacht en werk zal vragen vooraf aan en na de geboorte van een eventueel kind.

Daniëlle (46)

Intussen ben ik al verhuisd. Voor het eerst wonen we samen.

Ik zat echt in een emotionele crisis, een neerwaartse spiraal, compleet in de knoop met mezelf.

Het dilemma waar ik voor stond, leek onmogelijk: kiezen voor mij partner waar ik van houd maar kinderloos blijven omdat hij die wens niet deelt, of zonder partner voor mijn kinderwens gaan, via de heel onbekende weg met een donor.

In beide gevallen had ik zovéél te verliezen.

Het ganse coachingprogramma deed mij stilstaan bij al mijn gedachten, valse overtuigingen, angsten en twijfels; ze mochten er allemaal zijn.

Maar ik keek ook heel concreet naar het mijn verlangen naar een kind. Dit stuk lukte héél moeilijk, ik duwde het weg omdat het zo pijnlijk was. De visualisatieoefening heeft daar uiteindelijk erg bij geholpen.

Een grote eye- opener voor mij was dat ik meer ben dan enkel ‘wensmama’ en ‘partner’. Ik ben An*! Ik sta zoveel sterker nu ik dat weer helemaal zie!

Intussen ben ik al verhuisd. Ik heb mijn knoop doorgehakt en heb voor mijn partner gekozen. Voor het eerst wonen we samen!

Naar de toekomst toe gaan we pleegzorg onderzoeken.

Ik heb er weer zin in. Ik voel weer positieve energie, nadat ik heel diep ben gegaan.

An ( * fictieve naam om privacy redenen)

Ik heb de knoop doorgehakt en een afspraak gemaakt bij het fertiliteitscentrum.

Ik bleef maar wachten en wachten om mijn kinderwens te vervullen. Als single vroeg ik mij af of ik het wel zou aankunnen, zeker in combinatie met een drukke job met onregelmatige uren. Bovendien heb ik sterk de neiging om alles te rationaliseren en onder controle te krijgen, waardoor ik echt helemaal vast zat.

Doorheen het coachingprogramma leerde ik naar mijn gevoel en mijn verlangen gaan. Het haalde me uit mijn rationele denkcirkel. Iemand die me daarin begeleidde en ook ‘harde’ vragen durfde stellen, dat hielp me enorm.

Mijn neiging om alles te controleren ging ik bewust loslaten. Eerst in kleine dingen, maar ik ga er wel geraken.

Ik durfde in gesprek gaan met mijn ouders over mijn kinderwens en hun ondersteunende rol. Dat was voor mij een grote en cruciale stap.

Op het einde van het coachingprogramma heb ik de knoop doorgehakt en een afspraak gemaakt bij het fertiliteitscentrum om het traject te starten om single mama te worden. Als ik het programma niet zou doorlopen hebben, zou me dat zeker nog niet gelukt zijn.

Dat ik de beslissing nu genomen heb, geeft mij rust en maakt mij blij. Bepaalde stress- gerelateerde fysieke klachten waren plots verdwenen. Ik het zie het zelfs zitten om weer te daten, want de ‘druk’ is er nu af voor mij: mijn date hoeft niet meer de ideale vader van mijn kind te worden want ik ga het alleen doen.

Ik heb met dit coachingprogramma bereikt wat ik wilde en daar ben ik dankbaar om.

Lies (38)