Alleen gaan voor een kind?: 7 redenen waarom dit keuzeproces zo moeilijk is

Alleen gaan voor een kind?: 7 redenen waarom dit keuzeproces zo moeilijk is

Je hebt een kinderwens. Duidelijk. Of aarzelend.

Maar je hebt geen partner. Of een partner die jou niet ondersteunt in die kinderwens.

Je voelt biologische tijdsdruk.

Ga je op korte termijn voor je kinderwens? Of helemaal niet? Of wacht je toch verder af?

Het valt mij altijd op dat er geen andere vrouwen zijn die zo bewust wikken en wegen over het moederschap dan vrouwen die alleen staan met hun kinderwens. De alleenstaande vrouwen die ik ontmoet zijn meestal geen (mogelijk toekomstige) Bewust Alleenstaande Moeders (BAM) . Ik bedoel: ze zijn meestal niet bewust alleenstaand. Meestal is er wel degelijk ook een partnerwens (waarbij bij sommigen de kinderwens groter is dan de partnerwens en bij anderen omgekeerd). Maar als ze uiteindelijk kiezen voor hun kinderwens, dan worden ze wel héél bewust moeder. Dat staat vast.

Doorheen mijn programma kijken we met open vizier naar die keuze. We kijken naar de ja’ s en de nee’ s, de verlangens en de angsten. En telkens merk ik de zwaarte van dit keuzeproces. Hoe ‘groots’ die keuze voelt: ga ik alleen moeder worden of niet?

Als jij midden in zo’n keuzeproces zit, vraag je je misschien af of je het misschien zelf te groot en te zwaar maakt, of het misschien aan jou ligt. Ik kan je geruststellen: dat is niet zo. Wat maakt dat keuzeproces dan precies zo moeilijk? Ik zet de 7 belangrijkste redenen op een rij.

 

1. Alle verantwoordelijkheid voor een levensbepalende en onomkeerbare keuze

Dit is waarschijnlijk de meest levensbepalende én meest onomkeerbare keuze in je leven. Er zijn nog levensbepalende keuzes: een relatie met een partner, de aankoop van een huis, de keuze voor een job,…Maar je kan desnoods je ontslag weer nemen, je huis kan je eventueel weer verkopen of verhuren, je relatie kan je in het slechtste geval verbreken,… Maar moeder worden, dat kan je nooit of te nimmer nog terugdraaien. Op geen enkele manier. En ook de keuze om niet te gaan voor een kind wordt op een bepaald moment biologisch onomkeerbaar.

Natuurlijk geldt dit ook voor vrouwen die als onderdeel van een koppel voor een kind kiezen. Al merk ik dat zij daar vaak minder bij stil staan dan jij die het alleen doet. Je kiest alléén voor een kind. Je draagt finaal alléén de eindverantwoordelijkheid voor die keuze. De druk ligt daarmee volledig op jouw schouders. En die keuze gaat niet zomaar over JOU, het gaat in de eerste plaats over jouw toekomstige kind!

2. Kiezen is verliezen

Welke weg je ook inslaat, welke keuze je ook maakt: je zal altijd iets verliezen. Dat maakt dat je het gevoel hebt dat de keuze nooit 100% goed zal voelen. Dat is heel eigen aan een dilemma.

Kies je voor de weg zonder kind, dan verlies je natuurlijk het moederschap.

Kies je voor de weg van het afwachten, dan verlies je belangrijke kansen (let’s face it) en hoop.

Kies je voor de weg van je kinderwens, dan verlies je nog altijd iets heel belangrijk: een stuk van jouw ideaalplaatje: jij, met kind(eren) én een partner die de ouder is/ jullie band versterken/ een bekroning van jullie liefde/ een samensmelting van jullie genen/…

Dit verlies, dit rouwproces (want ja, dat is het zeker), vraagt aandacht. Maar liever vermijd je het misschien. Want verliezen en rouwen doe je niet graag. En dat kan je keuzeproces in de weg staan.

3. De invloed van je systeem

Als persoon maak je deel uit van grotere gehelen van personen. Je vriendenkring bijvoorbeeld. En je familie. En of je het nou leuk vindt of niet: je wordt beïnvloed door de systemen waar jij in zit. En nog geen beetje, je kan er niet naast. Zo spelen er zich patronen en dynamieken af in jouw allerbelangrijkste systeem- jouw familie-van-herkomst-systeem- die veel invloed hebben op jouw situatie en jouw keuzeproces rond jouw kinderwens. Temeer daar die kinderwens zich ook afspeelt op die systemische laag: jouw toekomstige kindje, ja zelfs jouw wenskindje al, maakt ook deel uit van dat familiesysteem.

Die invloed kan jouw keuzeproces- zonder het goed en wel zelf te beseffen- weer een stukje complexer maken.

 

4. Je zelfvertrouwen onder hoogspanning

In jouw omgeving lijkt iedereen een gezin met kinderen te hebben. Behalve jij. Het ziet er overal zo perfect uit. Behalve bij jou. Waarom heb jij niet gewoon een partner waarmee je een gezin mét kinderen kan stichten? Het voelt als falen. Je geeft jezelf misschien de schuld. Het brengt je zelfvertrouwen aan het wankelen.

Maar net dat zelfvertrouwen heb je nodig om een keuze te kunnen maken. Die keuze voelt als een sprong in het diepe, in welke richting je ook springt. En zo’n sprong vraagt vertrouwen. Dat niét wankelt.

5. Ethische vragen

Is het wel verantwoord dat je een kind op de wereld zou zetten zonder vader?/ Is het wel verantwoord dat je op latere leeftijd nog een kind krijgt?/ Is het wel verantwoord dat je kiest voor een anonieme donor?/ Is het wel verantwoord dat… Ben je niet egoïstisch omdat je…?

Wat is ‘goed’ en wat is ‘fout’?  De keuze die voor je ligt roept heel wat van dit soort vragen op. En die vragen kunnen heel zwaar wegen. Te meer daar het dus niet in de eerste plaats gaat over JOU; het gaat over jouw eventuele toekomstige kind. Waarvoor je nu al alleen het allerbeste wil.

6. Vragen over de praktische haalbaarheid

Ook weer veel meer dan vrouwen die met een partner voor een kinderwens gaan- die ook het praktische luik met zijn twee zullen dragen- stel jij jezelf misschien vragen over de praktische haalbaarheid. Zal het financieel haalbaar zijn? Kan je het combineren met je professioneel leven? Ga je altijd voldoende kinderopvang kunnen organiseren? Ga je genoeg steun vinden binnen je netwerk? Ga je nog enige tijd over hebben voor jezelf en je hobby’s?..

7. Juridische vragen

En dan zijn er tenslotte mogelijk ook nog een soort vragen waar jij mee worstelt: de juridische. Welke rechten en plichten heeft een donor? En een co- ouder? Wat als je niet kiest voor een fertiliteitscentrum maar voor zelf- inseminatie? Wat zijn de juridische voorwaarden om in een proces van adoptie of pleegouder worden te stappen?

 

Niet bij iedereen zullen deze 7 aspecten even hard doorwegen. De focus ligt bij iedereen weer anders. Bij welke van bovenstaande punten voel jij: ja, deze speelt echt hard bij mij? Of welke ontbreekt er eventueel nog in het lijstje bij jou?

 

Ik help jou als single wensmama graag bij het bouwen van een stevig fundament voor jouw beslissing, in mijn 1:1 coachingprogramma.

Het zou geweldig zijn om jou online te ontmoeten in een gratis matchgesprek!

 

Ja, ik wil graag een gratis matchgesprek.

 

 

 

 

Deel dit bericht:

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gerelateerde Berichten

Solo moeder worden: 5 twijfels die aandacht vragen!
Je bent je droompartner (nog) niet tegengekomen. Of je bent je droompartner verloren. Maar je wil wél graag moeder worden....
Lees meer...
Hoe blij word jij van ‘plan B’?
Sta jij bij jouw kinderwens voor een stap die moeilijk aanvoelt? Of heb je een stap genomen, maar voelt die...
Lees meer...
“Ben ik nu egoïstisch?”
Ik hoor de vraag vaak. Echt opvallend vaak. "Ben ik nu egoïstisch?" Ben ik egoïstisch omdat... ... ik op mijn-...
Lees meer...