Daar staat ie dan…
De vraag waar veel 40+ vrouwen met een onvervulde kinderwens van wakker liggen: probeer ik nog een (laatste?) keer met mijn eigen eicellen zwanger te worden of niet?
Om even de context te schetsen:
Volgens de Belgische statistieken resulteert in de leeftijdscategorie 40- 43 jaar 9,5% van de embryotransfers bij IVF- behandelingen – met eigen (dus geen jongere, gedoneerde) eicellen- in een geboorte.
In de leeftijdscategorie ouder dan 43 jaar is dat nog 3,8%.
Veel gedoe dus voor een statistisch eerder lage kans op succes. Maar anderzijds: je hebt er zoveel voor over om die geboorte te mogen meemaken, toch?
Wat doet het met jou om die verdomde vraag te zien staan? Wat voel je nu? Paniek/ verdriet/ berusting/ angst/ van alles en nog wat…?
Niemand kan jou een eenduidig ja- of nee- antwoord op die vraag kan geven.
De essentie is: wat is JOUW antwoord?
Het is mijn sterke overtuiging dat jouw kansen om een bepaald scenario te doen slagen, voor een belangrijk deel afhangen van de mate waarin jij gealigneerd bent met je beslissing.
Klopt deze beslissing écht voor jou?
Wat is het eerste dat je voelt bij die beslissing? Voel je positieve energie, ook al is het maar heel even en heel voorzichtig?
In hoeverre is het jouw beslissing of de beslissing die iemand anders (bv. fertiliteiteitssarts) voor jou neemt?
Dat télt!
Als ik nu, jaren later, terugkijk op mijn eigen kinderwensverhaal dan besef ik: ik werd zwanger van mijn zonen op het moment dat ik helemaal die alignatie met mijn beslissing en de ‘flow’ voelde. Net op die momenten kwam het langverwachte naar me toe.
Luister naar je intuïtie!
En dus is dit mijn eerste goede raad: ga voélen!
Luister naar je intuïtie, je zesde zintuig (ja, dat heb je).
Voel je dat je het gewoon nog een laatste keer moet proberen met je eigen eicellen? Voel je dat je energie krijgt van het idee? Kan je je nog helemaal onderdompelen in het scenario dat het nog wel eens zou kunnen lukken? Doe het dan.
Voel je dat je energie als een plumpuddig in mekaar zakt bij het idee alleen al om het nog eens te proberen? Voel je geen greintje ‘flow’ meer? Misschien is dit dan wel een teken dat het tijd is om dit scenario af te ronden.
Lekker simplistisch? Niet echt want we minimaliseren vaak onze eigen intuïtie, ons onderbuikgevoel en kunnen er moeilijk mee connecteren (in mijn coachingprogramma help ik jou naar dat onderliggend gevoel te gaan.). Bovendien volgen hieronder nog 2 belangrijke nuanceringen.
Laat je niet in de luren leggen.
Héél belangrijke waarschuwing bij mijn eerste goede raad: jouw wijze intuïtie krijgt altijd concurrentie van dat venijnige stemmetje in jouw brein dat instinctief gericht is op overleven (jouw ego of reptielenbrein) en wil dat jij vooral veilig bent en ver wegblijft van pijn.
Het ste mmetje dat jou toeschreeuwt: VLUCHT!!!
“Wat is het probleem. Zo oud ben je toch nog niet. De tante van je grootmoeder heeft nog een kind gekregen toen ze 44 was. Naomi Campell toen ze 50 was. Je ziet er toch ook nog goed uit voor je leeftijd… ” Daar is het stemmetje.
Het stemmetje dat anderzijds ook hopen piekergedachten, twijfels en shit over je heen dump om te voorkomen dat je stappen gaat zetten. Ken je het?
Dat stemmetje wil helemaal niet dat jij over het muurtje kijkt naar het eventuele volgende scenario (stoppen/ stap naar IVF met eiceldonatie/ een andere zinvolle invulling voor je leven/…) want dat is onbekend en voelt dus heel onveilig.
Dat stemmetje en alle shit die het over je heen kiept, gaan we in mijn coachingprogramma ontkrachten.
De medische feiten
Nog een cruciale nuancering bij mijn eerste goede raad. Ja, natuurlijk is het zinvol om de medische feiten ook even op een rijtje te krijgen, om advies te vragen aan je fertiliteitsartsen (en er dan vervolgens je eigen beslissing mee te nemen) en om enkele cruciale onderzoeken te laten doen.
Als blijkt dat je eicellen op zijn, dan zijn ze op. En nog, je eicellen zijn zo oud als jij zelf bent (want je bent geboren met je ganse voorraad, je maakt er geen nieuwe meer aan). Dus hoe ouder je bent, hoe groter de kans is dat er ‘sleet’ zit op je eicelkwaliteit. Je reptielenbrein wil je misschien het tegenovergestelde doen geloven om je weg te houden van de pijn. Maar er is grote kans dat je onderbuikgevoel het al wel ‘wist’…
Informatieve noot: Je resterende eicelvoorraad kan trouwens heel makkelijk gemeten worden via een eenvoudige bloedtest, nl. het bepalen van de waarde van het AMH of Anti Mullerian Hormone. Je eicelkwaliteit is veel moeilijker te meten (veelal via de embryo’s die ontstaan).
“Goh, ik kan echt nog niet met jou aan de slag, Viki. Want ik weet nog niet of ik het een laatste keer met mijn eigen eicellen wil proberen of al wil overstappen naar donoreicellen.”
Dat vertelde iemand me onlangs op het einde ons gratis matchgesprek.
Maar dat hoéf je natuurlijk helemaal nog niet te weten. Dit is net onderdeel van het grootste beslissingsproces waar je moet zien uit te geraken en waarin ik je graag begeleid.
En nog één:
“Wat als ik er uiteindelijk voor kies om mijn kinderwens los te laten of/en niet te kiezen voor donorconceptie, Viki? Is daar ook ruimte voor in jouw begeleiding?”
Maar ja!!! Ik reik je een proces aan om jouw beslissing stevig te krijgen. Whatever die beslissing is uiteraard! (ik heb echt geen aandelen in de ‘fertiliteitsindustrie’ 😉 )
Heb jij ook van die vragen voor mij? Of wil je gewoon weten op welke manier wij een match kunnen zijn in deze?
Laat ons dan samen een gratis online matchgesprek hebben!
