Archieven: De meest gestelde vragen

Bij elke optie- ja of nee- heb je iets te winnen, maar ook te verliezen.

Wat voelt bij jou als verlies waardoor verder gaan moeilijk lijkt? Wat verlies je als je kiest voor eiceldonatie? Wellicht verlies je een stukje van een ideaalscenario. Misschien verlies je ook wel een stukje van jezelf.

Je moet eerst iets durven afronden, vooraleer je je open kan stellen voor iets anders. Dat betekent niet dat je dit verlies moet wegdrukken. In tegendeel zelfs: erken het als deel van jouw verhaal.

Wat doet het met jouw zelfbeeld dat je nog geen (volgende) kind hebt en op dit moment donoreicellen overweegt?

Mogelijk heb je hierbij gevoelens van “falen” en “schuld”.

Jij bent zoveel meer dan de vrouw die nog geen (volgende) kind heeft. Het is belangrijk dat je jezelf- en je leven- weer groter maakt. En om weer milder te gaan kijken naar jezelf.

Dat is cruciaal voor jouw zelfwaarde én om een sprong in het diepe te durven maken.

Het gezin waar jij naar verlangt, is een “systeem”, een geheel van mensen die onlosmakelijk met mekaar verbonden zijn. Binnen een systeem moet iedereen zijn eigen, juiste plek krijgen. Hoe verhoudt iedereen zich t.o.v. mekaar? Welke plek krijgt ook de donor in het verhaal?

Met jouw kinderwens ga je je familie uitbreiden. Welke impact heeft jouw ruimere familiesysteem op jou? Het werkt heel verhelderend om daar naar te kijken.

Je piekert veel. Je wikt en weegt. Het is alsof je een plaat grijs draait. Je raakt er niet uit.

Die plaat zetten we even stop. We zakken naar je gevoel: wat zit hier allemaal onder? Wat drijft jou in kinderwens, waaruit bestaat je diepste verlangen? Waar zit anderzijds precies weerstand? En waar komen die verlangens, twijfels en angsten vandaan?

Daar kijken we naar, met mildheid.

We zetten alles nog eens op een rijtje. Welke inzichten heb je opgedaan? Waar zitten nog vragen of twijfels? Wat ontbreekt er nog?

In deze stap streven we naar een beslissing. Ga je voor je kinderwens via eiceldonatie? Of ga je voor een alternatief scenario?

Is dit een vraag waarin je jezelf herkent? Lees dan even mijn artikel “Zolang ik niet zwanger ben, kan ik mij toch gewoon niet beter voelen.” Je leert daarin waarom dit zo’n verradelijke gedachte is.

Nee, er is geen terugbetaling door het ziektefonds voor mijn begeleidingsprogramma’s.

En ja, dat is jammer. Voor jou. Voor mij.

In hoeverre ben jij bereid om zelf te ‘investeren’ in een begeleidingsprogramma, zonder die terugbetaling? Jouw antwoord op deze vraag zegt veel over wat jij belangrijk vindt en waar jouw prioriteiten liggen.

Ik sta natuurlijk achter de prijzen voor mijn aanbod, die ik heel fair en naar waarde vind. Ik zou het heel jammer vinden dat je niet instapt omwille van dit aspect, maar ik kan jouw financiële situatie en prioriteiten anderzijds natuurlijk niet beoordelen.

Vanuit oprechte betrokkenheid wil ik toch even volgende eye-opener-vragen stellen:

• Hoe  prioritair is dit voor jou? Hoe belangrijk is het voor jou om aan de slag te gaan met hetgeen je zo lastig vindt in dit verhaal? Waar zou je wel geld aan uitgeven, zelfs al wordt het niet terugbetaald?
• Hoeveel is deze begeleiding jou waard? Wat heeft het programma nodig opdat je het niet erg zou vinden dat het niet terugbetaald wordt?
• Stel dat je het ‘te duur’ vindt vanuit het principe ‘dat het niet terugbetaald wordt’, wat zit er dan eventueel onder die stelling? Waar zitten er nog twijfels bij jou? Wat zegt je gevoel écht? Waar gaat het nog om?
• Hoeveel commitment ga je voelen als je in mijn programma stapt, waarin je heel bewust ‘geïnvesteerd’ hebt? En hoeveel commitment zou je voelen als je een terugbetaald begeleidingsprogramma zou stappen (voor zover een vergelijkbaar programma dat terugbetaald wordt dan al zou bestaan)? Dit is zeker iets om over na te denken, zeker als je weet dat het resultaat dat je behaald recht evenredig zal zijn met je commitment.
• Dit programma wordt niet terugbetaald dus kost iets. Maar wat kost het je als je het niet doet? Voor jouw welzijn, voor je relatie, je werk,…? Wat kost het als je deze moeizame weg naar het moederschap onder mentale druk niet volhoudt?
• Deze programma’s zijn een investering in jezelf. Bovendien gaat het bij deze begeleidingsprogramma’s vaak om het streven naar broodnodige verandering. Hoe is het voor jou om voluit te kiezen voor jezelf ? Waar doe je dat wel of niet, durven kiezen voor jezelf?

Je denkt misschien dat het nu niet het juiste moment is om te starten want…

…je hebt het nu net te druk met het werk.

…je hebt op het werk net een heel belangrijke opdracht toegewezen gekregen.

…je hebt net een huis gekocht en dat gaat wel wat tijd en geld kosten.

…je gaat net beginnen met acupunctuur of yoga  ook en dat kost ook tijd en geld.

 …je hebt net eens goed kunnen praten met  je zus, je vriendin, je huisdokter en dat luchtte op.

…je wil binnen een paar weken op vakantie en op dat moment wil je zeker niet denken aan deze kwestie.

...je wil er eerst met je moeder kunnen over praten.

 …

Voor alle duidelijkheid, dit zijn stuk voor stuk redenen die ik al hoorde in kennismakingsgesprekken.

Wanneer is het wél het juiste moment om te starten met een begeleidingsprogramma?

Het is natuurlijk aan jou om dit aan te voelen en te beslissen. Misschien is het nu door een samenloop van omstandigheden inderdaad niet het goede moment voor jou, best mogelijk. Maar misschien ook net wel.

Vraag jezelf bij elk van bovenstaande redenen af: klopt dit? Hoe weet je zeker dat het klopt? Bewijs het eens met een paar argumenten. Draai de stelling nu eens om: het is nu wél het juiste moment. En probeer eens terug een paar argumenten te vinden. Wat leer je hieruit?

Stel jezelf ook de belangrijke vraag: bestaat het ideale moment om te starten wel? 

Of wat weerhoudt jou echt om in te stappen? Waar ben je écht  bang voor eventueel?

Jouw sociale omgeving- familieleden, vrienden, collega’s,..- kennen jou beter dan ik. En ze willen ook naar jou luisteren (hoop ik). Gratis nog wel. Waarom zou je dan in zo’n begeleidingsprogramma stappen?

Het is een logisch klinkende vraag. En natuurlijk is het een grote meerwaarde als je in je omgeving terecht kan bij iemand om je hart eens te luchten en door wie je emoties erkend worden. Ik moedig jou zeker ook aan om (selectief) open te zijn over jouw emoties rond je moederschapswens of je verlies. Ook als je één van mijn programma ‘s volgt. Het is géén of-of-verhaal.

Maar… je gaat niet met mij in zee louter voor ‘een babbeltje’. We houden hier geen ‘koffieklets’. Je betaalt mij niet om alléén maar naar jou te luisteren. Luisteren alleen zou ik echt niet genoeg ‘value for money’ vinden. Je betaalt mij om datgene dat jij als een belangrijk probleem aanvoelt te helpen ontwarren. Om een knoop te hakken en weer vooruit te raken. Een luisterend oor is super belangrijk- en ik zal dat ook zijn voor jou- maar niet voldoende om die shift  teweeg te brengen die jij zo graag wilt.

Bovendien zijn de mensen in jouw directe omgeving soms niet de beste luisteraars voor jou. Je leest waarom dat zo is in mijn artikel Jouw directe omgeving: goede luisteraars of niet?