IVF voelt vaak als een extra job. Alles plannen, reizen, wachten, afspraken, resultaten, hoop; het vraagt véél. En dan komt die gedachte: “Wat als het niet lukt omdat ik te veel werkdruk/- stress heb?”
Onlangs hoorde ik als fertiliteitscoach diezelfde vraag van een klant. Een vrouw met een drukke, internationale carrière, midden in haar IVF-traject. Ze vloog heen en weer naar de fertiliteitskliniek in Zuid-Europa. Ze deed alles “zoals het hoort”, zorgvuldig, gedisciplineerd, met volle toewijding.
Maar telkens opnieuw kwam ze thuis zonder positieve test. Geen verklaring. De embryo’s waren goed getest, alles leek in orde. En toch: geen zwangerschap.
Op een dag zei ze: “Misschien lukt het niet omdat ik te veel werk en te veel stress heb.”
Ze voelde zich alsof ze in het duister tastte. Ze snakte naar controle, naar een verklaring, naar iets om zich aan vast te houden. Haar brein probeerde haar te beschermen — zoals dat van ons allemaal doet — door een logisch verhaal te maken: “Het ligt aan mijn werk. Aan mijn stress. Zolang ik dit niet loslaat, lukt het niet.”
En dat verhaal voelde geloofwaardig. Tot we het samen gingen onderzoeken.
Ze ontdekte iets belangrijks: haar werk gaf haar eigenlijk energie. Ze hield van wat ze deed. Ze was goed in wat ze deed. En ja, het was intens, maar ze bloeide ervan op.
De stress die ze voelde, kwam niet van haar werk. Ze kwam van het verhaal dat ze over dat werk was gaan geloven.
Niet haar werk of de stress zelf waren het probleem — maar de betekenis die ze eraan gaf.
Want zodra je gelooft: “Mijn werk en de stress blokkeert mijn vruchtbaarheid,” verandert je energie. Je komt in angst, in tekort, in controle. En precies dat gevoel — die trillingsfrequentie van “het lukt niet” — is wat spanning creëert, niet je werkagenda.
Wat als je die gedachte omdraait? “Ook als ik druk ben op mijn werk, kan ik zwanger worden. Het is veilig.” Dan verschuift alles: van angst naar vertrouwen.
Het gaat niet om de afwezigheid van stress, maar om de energie waarmee je aanwezig bent in wat er ís. Je lichaam luistert niet naar je planning, maar naar je energiefrequentie.
Vanuit kwantumdenken reageert het leven niet op wat je doet, maar op wat je uitstraalt. Je gedachten, gevoelens, werk en lichaam, alles trilt op een bepaalde frequentie. En die frequentie bepaalt wat je aantrekt.
De vraag is dus niet: “Werk ik te hard? Heb ik te veel stress?” Maar: “Welke betekenis geef ik aan dat werk en die stress?”
Want zodra je denkt: “Hard werken blokkeert mijn vruchtbaarheid,” zend je de trilling uit van weerstand, angst, tekort. Wanneer je denkt: “Ik mag druk zijn en tóch ontvankelijk blijven,” kom je in zachtheid, vertrouwen, liefde.
Je creëert niet door te doen of te vermijden, maar door de energie die je uitzendt.
En wat als je écht veel stress hebt van je werk?
Dan is stress geen vijand. Het is een boodschapper. Een signaal van je ziel dat zegt: “Hé, hier klopt iets niet helemaal voor mij.”
Het is niet iets dat je kansen verkleint, maar iets dat je uitnodigt om opnieuw af te stemmen. Om te voelen wat je nodig hebt. Meer plezier. Meer ademruimte. Niet omdat werk en stress iets kapotmaken, maar omdat het je dichter bij jezelf brengt.
Vruchtbaarheid is geen perfecte toestand van rust. Het is een energie van vertrouwen.
Je hoeft de wereld om je heen niet te perfectioneren om ontvankelijk te zijn voor een zwangerschp. Je hoeft niet te wachten tot het stil is, of tot je minder werkt, of tot alles klopt. Je mag nu al geloven: het is veilig.
Hierover gaat ook mijn nieuwe aflevering van de Fertiliteitspodcast: over stress, werk en vruchtbaarheid, en waarom het niet je agenda is die telt, maar je energie.